هافمن بعداً 4-AcO-DMT را ثبت کرد که متعاقباً فراموش شد، تا اینکه در دهه 1990 دوباره به عنوان یک داروی مهمانی ظاهر شد. در سال 1999، پروفسور و دانشمند روانگردان، دیوید ای. نیکولز، تلاش کرد تا با ارائه آن به عنوان جایگزین ایمن و مقرون به صرفه برای سیلوسایبین، علاقه خود را به 4-AcO-DMT جلب کند، زیرا سنتز آن بسیار ساده تر و ارزان تر است. 20 سال بعد و با وجود محبوبیت رو به رشد 4-AcO-DMT، هیچ کس هنوز یک مطالعه قابل توجه در مورد ایمنی و مزایای بالقوه 4-AcO-DMT انجام نداده است.
4-AcO-DMT به شکل پودری است که می توان آن را بلعید یا خرخر کرد. مانند سایر روانگردان ها، دوزهای میکرو در تعیین اثرات و تجربه ای که طبق گزارش ها بسیار شبیه قارچ یا DMT است، کلیدی است.