پیوت نسبت به اکثر کاکتوس ها سرعت رشد آهسته تری دارد و برای رسیدن به بلوغ و گلدهی به سال ها (دهه ها) نیاز دارد. نمونه های خانگی می توانند بعد از 5-7 سال گل دهند.
کاوش های باستان شناسی در جنوب ایالات متحده، مکزیک و پرو نشان داد که از کاکتوس های حاوی مسکالین برای بیش از 6000 سال استفاده تشریفاتی صورت گرفته است. مسکالین ماده ای رایج است که در انواع کاکتوس ها یافت می شود و پیوت بیشترین مقدار را دارد. استفاده از پیوت در سراسر امپراتوری آزتک و شمال مکزیک تا زمان فتح اسپانیایی ها، که استفاده تشریفاتی آن را به دلایل مذهبی محدود کرد، رواج داشت. در اواخر قرن نوزدهم، استفاده از پیوت در میان بومیان آمریکا به شمال گسترش یافت.
بیشتر مسکالین موجود در پیوت در بالای گیاه به نام "دکمه" یافت می شود که به صورت خشک یا دم کرده مصرف می شود. نشان داده شده است که پیوت به حل مسئله، افزایش خلاقیت و آگاهی و بهبود یادگیری کمک می کند. به طور سنتی به عنوان یک گیاه دارویی برای درمان بیماری های مختلف مانند درد، زخم، بیماری های پوستی و مارگزیدگی استفاده می شد.
