یافته های باستان شناسی از جنوب ایالات متحده، مکزیک و پرو نشان می دهد که کاکتوس های حاوی مسکالین برای هزاران سال در مراسم استفاده می شدند. کاکتوس سن پدرو در محتویات مسکالین برجسته است. استفاده از کاکتوس سان پدرو (یا با نام محلی آن، واچوما) که در پرو حتی قبل از امپراتوری اینکاها رایج بود، پس از فتوحات اسپانیا به شدت کاهش یافت، اما از اواسط قرن بیستم به تدریج از پرو به بولیوی و بولیوی گسترش یافت. شیلی، عمدتا به عنوان دارو.
شناسایی مسکالین به عنوان ماده فعال در کاکتوس سن پدرو تنها در سال 1960 به دست آمد. این ماده بیشتر در زیر پوست یافت می شود. نام سن پدرو که پس از فتوحات اسپانیایی به کاکتوس داده شد به سنت پیتر اشاره دارد که طبق اعتقاد مسیحی کلید دروازه های بهشت را در دست دارد. در حال حاضر، کلیسای بومی آمریکا که در اواخر قرن نوزدهم تأسیس شد، برای اهداف مشابه مورد استفاده قرار می گیرد.
