تنباکو از آمریکای جنوبی می آید، جایی که مهاجران برای اولین بار با آن مواجه شدند و مردم محلی را دیدند که در پیپ های بشکه ای بلند آن را عمدتاً در مراسم و رویدادهای اجتماعی می کشیدند. بومیان آمریکا ظاهراً در اوایل 3000 سال قبل از میلاد از تنباکو استفاده کرده اند.
نام نیکوتینا از ژان نیکوت، سفیر فرانسه در لیسبون که گیاهان تنباکو را به فرانسه آورد، گرفته شده است. نام Tabacum از لوله هایی که بومیان آن را "تاباگو" می نامند، گرفته شده است. ماده فعال آن یک آلکالوئید به نام نیکوتین است که به دلیل خواص سرطان زا شناخته شده است. نیکوتین همچنین یک عامل ضد التهابی قوی است.
در برخی از مناطق آمریکای جنوبی، تنباکو به عنوان یک دارو در نظر گرفته می شود. تنباکو به شدت با استفاده تشریفاتی از طریق سیگار کشیدن یا به عنوان دم کرده بومیان آمریکای جنوبی و شمالی، به عنوان پیشکش یا برای بستن معاملات مرتبط است.
نمونه هایی برای استفاده از تنباکو به عنوان دارو شامل درمان گوش درد و دندان درد است. اعتقاد بر این است که سیگار کشیدن بسیاری از بیماری ها از جمله سرماخوردگی را درمان می کند. تنباکو به طور سنتی با سایر گیاهان دارویی مانند مریم گلی، مریم گلی و ریشه سرفه مخلوط می شد تا علائم آسم و سل را کاهش دهد.
