MDMA ابتدا در سال 1912 توسط Merck توسعه یافت. این دارو بعداً در دهه 1970 برای تقویت روان درمانی استفاده شد، زمانی که بسیار محبوب شد، و بعداً در مهمانیهای رقص و ریوهای دهه 1980 به یک داروی خیابانی تبدیل شد.
در حال حاضر، MDMA هیچ نشانه پزشکی رسمی پذیرفته شده ای ندارد. قبل از اینکه به طور گسترده ممنوع شود، عمدتاً در دهه 1970 به دنبال حمایت تیموتی لیری از داروهای روانگردان، که با جنبش ضد فرهنگ شتاب بیشتری گرفت، در روان درمانی استفاده می شد. در سال 2017، FDA ایالات متحده تحقیقات محدودی را در مورد رواندرمانی تقویتشده با MDMA برای افرادی که از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رنج میبرند، تأیید کرد، که با شواهد اولیه از نتایج مثبت تشویق شد.
MDMA فعالیت سه ماده شیمیایی مغز را افزایش می دهد - دوپامین که باعث افزایش انرژی می شود. نوراپی نفرین که ضربان قلب و فشار خون را افزایش می دهد. و سروتونین که بر خلق و خو، اشتها، خواب و همچنین برانگیختگی جنسی تأثیر می گذارد. افزایش سطح سروتونین احتمالاً دلیل نزدیکی عاطفی، خلق و خوی بالا و احساس همدلی است که تحت تأثیر MDMA تجربه می شود.
