LSD - لوسی در آسمان با الماس

LSD که به نام اسید لیسرژیک دی اتیل آمید نیز شناخته می شود و در محاوره به آن اسید می گویند، یک داروی روانگردان قوی است. اثرات معمولی شامل تشدید ادراک حسی، افکار و احساسات است. با دوزهای بالا، این اثرات عمدتاً توهمات ذهنی، بینایی و شنوایی را نشان می دهند. سایر اثرات فیزیکی معمول شامل گشاد شدن مردمک چشم، افزایش دمای بدن و افزایش فشار خون است. LSD همچنین به دلیل تجربیات عرفانی که القا می کند شناخته شده است و به عنوان یک ماده مخدر غیر اعتیاد آور با پتانسیل کم برای سوء مصرف در نظر گرفته می شود. این "سوپراستار" و شناخته شده ترین ماده در میان مواد توهم زا است - تا حد زیادی قوی ترین آنها و یکی از قوی ترین مواد روانگردان کشف شده تا کنون.

LSD برای اولین بار توسط شیمیدان سوئیسی آلبرت هافمن در سال 1938 از اسید لیسرژیک با استفاده از قارچ دانه در تلاش برای ایجاد یک آنالپتیک جدید سنتز شد. هافمن پس از جذب ناخواسته مقدار نسبتاً زیادی از طریق پوست، تأثیرات بدنام آن را کشف کرد. متعاقباً، ال اس دی در دهه 1950 و اوایل دهه 1960 علاقه استثنایی به روانپزشکی برانگیخت و ساندوز آن را در تلاش برای یافتن یک کاربرد قابل فروش در بین محققان توزیع کرد.

روان‌درمانی با کمک LSD در دهه‌های 1950 و 1960 توسط روانپزشکان انجام شد که نتایج امیدوارکننده‌ای در درمان بیماری‌هایی مانند اعتیاد به الکل داشت. ال اس دی و دیگر مواد روانگردان مترادف با جنبش ضدفرهنگی شدند که منجر به این شد که ال اس دی به عنوان تهدیدی برای دولت آمریکا در نظر گرفته شود و پس از آن در سال 1968 به عنوان ماده ای در جدول I معرفی شد.